哈尔滨

Πρώτο ταξίδι έτυχε ναύλος για τον...βορρά. Προορισμός το Χαρμπίν, πρωτεύουσα της επαρχίας Heilongjiang. Πρόκειται για μια 'επαρχιακή' πόλη της βορειοανατολικής Κίνας με πληθυσμό περίπου 9 εκατομμύρια (όταν κανείς αναφέρεται στην Κίνα, τα μεγέθη είναι πραγματικά τεράστια και δύσκολα συλλαμβάνονται από τον κοινό ευρωπαϊκό μας νου)!!
Χτισμένο στις όχθες του ποταμού Songhua, το Χαρμπίν ήταν ένα μικρό ψαροχώρι, μέχρι και τα τέλη του 19ου αιώνα (το όνομά του μάλιστα σημαίνει "εκεί όπου τα δίχτυα των ψαράδων στεγνώνουν"). Το 1898, ωστόσο, οι Ρώσοι υπέγραψαν συμφωνία για την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής η οποία θα ένωνε το Βλαδιβοστόκ με το Νταλιάν, μέσω του Χαρμπίν, γεγονός που είχε ως συνέπεια την εγκατάσταση στην πόλη πολλών χιλιάδων ρώσων εργατών. Ο ρωσικός πληθυσμός του Χαρμπίν αυξήθηκε περισσότερο μετά την Ρωσική Επανάσταση, όταν στην πόλη βρήκαν καταφύγιο πολλοί Ρώσοι εμιγκρέδες, κυνηγημένοι απο τους κομμουνιστές. Περπατώντας στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους της πόλης (που φέρει, μεταξύ άλλων, και το προσωνύμιο "μικρή Μόσχα"), παίρνει κανείς μια ιδέα απο το ρωσικό αυτό παρελθόν, χάρη κυρίως στην αποκατασταση πολλών προσόψεων κτηρίων ρωσικής αρχιτεκτονικής, αλλά και στο σήμα κατατεθέν της πόλης, την ρωσική ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Σοφίας, που βλέπετε και στην φωτογραφία. Στις όχθες του ποταμού υπάρχει επίσης και το πάρκο Στάλιν (χτισμένο το 1953), στο οποίο, όπως πληροφορήθηκα, χωρίς ωστόσο να διασταυρώσω την πληροφορία, κάποτε συναντούσε κανείς αγάλματα του πρώην ηγέτη της ΕΣΣΔ, τα οποία και αφαιρέθηκαν όλα μετά το πάγωμα των διπλωματικών σχέσεων Ρωσίας και Κίνας.
Η θερμοκρασία τον χειμώνα φθάνει στους -30 βαθμούς και ο ποταμός παγώνει τόσο (όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και στις φωτογραφίες), που μετατρέπεται σε κανονικό δρόμο! Αν αντέχεις το κρύο, μπορείς να περπατήσεις από τη μια όχθη στην άλλη, και να απολαύσεις την πόλη από μακριά! Διαφορετικά μπορείς να χρησιμοποιήσεις το τελεφερίκ (βλ. χθεσινή φωτογραφία) ή να πάρεις μια τουριστική άμαξα. Λόγω των ακραίων αυτών συνθηκών, στο Χαρμπίν λαμβάνουν χώρα δυο φημισμένες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις: το φεστιβάλ γλυπτικής στον πάγο και το φεστιβάλ γλυπτικής στο χιόνι, που νομίζω ότι είναι και το εντυπωσιακότερο (βλ. τις χθεσινές φωτογραφίες).
Το Χαρμπίν είναι, κατά τη γνώμη μου, μια από τις ομορφότερες πόλεις της Κίνας, γιατί ακριβώς είναι ξεχωριστή. Ξεχωριστή για δύο λόγους: Πρώτον, επειδή ακριβώς έχει κάποιες γωνιές που βρίσκονται κοντά στην δική μας 'δυτικοθρεμμένη' αισθητική, πράγμα που δύσκολα συναντάς αλλού και που στο Χαρμπίν σε κάνει να νιώθεις λίγο πιο οικεία και να μπορείς να ξεπερνάς το συναίσθημα "χαμένος στην μετάφραση" (συναίσθημα που ήταν ανελλιπώς παρόν σε όλο μου το ταξίδι στην Κίνα).
Και δεύτερον, και πιο προσωπικό, επειδή κάπου κοντά στο Χαρμπίν, γεννήθηκε το 1910 ο Νίκος Καββαδίας...
"Το χέρι τρέμει...Ο πυρετός...Ξεχάστηκα πολύ,
ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω.
Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά,
νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω…"

乐存之