Στην μακρινή Μαντζουρία...

"Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων"

Ταξιδεύουμε, Μαραμπού, στους παραλλήλους αυτής της υδρογείου... κάνουμε βάρδιες κοιτάζοντας το Σταυρό του Νότου... και το καραβοφάναρο πάντοτε αναμμένο... τραβέρσο ανάποδο, πορεία προς τον καιρό.. να φθάσουμε στις μακρινές γωνιές αυτού του μικρού μας κόσμου...

"Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,
όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός; - Ματώνει, δε σκοτώνει.
Ποιος είπε φούντο; Ψέματα. Δε φτάσαμε ποτέ"